ძალიან გვიანია, უფრო სწორად ჩემთვის არის ძალიან გვიანი, თან დაღლილი ვარ ძალიან და ამიტომ ,ახლა, თავს ვერ ავიტკიებ მაღალფარდოვანი აზრების დაწერით, რომელიც ისედაც არ მომივიდოდა, დაღლილი რომ არც ვიყო.
რატომღაც სახლი ყველასთვის რაღაც შენობაა სადაც ვცხოვრობთ. ანუ ის შენობა რომ აღა არსებობდეს სახლი არ გვაქვს?
დიდი ხნის გადასახლებების, თუ შენობების გამოცვლის შემდეგ, სხვადასხვა ფერებად შეღებილმა კედლებმა აზრი დაკარგა... ჩემი სახლი ვარ მე... ის რაც ნებისმიერ ფერად კედლებში მე ვარ და ჩემი სიმყუდროვის ათასი ნივთები...
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen